شرحی بر زمانه
بازآی ودل تنگ مرامونس جان باش***وآن سوخته رامحرم اسرار نهان باششرحی بر زمانه
بازآی ودل تنگ مرامونس جان باش***وآن سوخته رامحرم اسرار نهان باشبرمن وحال خراب من بتاب
این چه حالی است که اکنون درمن است
این چه آتش است کاندراین تن است
سخت ودشواراست بی توزندگی
دل به جان آمدازاین آزردگی
حرف ولبخندونگاه سردمن
حسرتی شددردل پردردمن
رفته است اکنون ماه من
می تراوددردواشک وآه من
ماه من کجایی ده جواب
برمن وتاریکی این دل بتاب
کی توان رستن ازاین حال خراب
برمن وحال خراب من بتاب
دددددددددددددددددددلتنگتم
د
د مثل دلتنگی
یه دلتنگی همیشگی
یه دلتنگی قدیمی
یه دلتنگی آشنا
یه دلتنگی به وسعت یه د
که د
دوست داشتنه
این د جای تمام اون د رو میگیره
این د مثل عسلم شیرینه
این د هزارسال دیگه به اون د نمیرسه
د (دلتنگی) مال من
د(دوست داشتن) دریا.دریا تقدیم تو
راستی
هم دلتنگتم
هم دددددددددددددددددددددددددددددددددددددددددوست دارم
نمیدانم/میدانم
نمیدانم کجایم
کی ام
نمیدانم که خوابم یا که بیدار
فقط هرلحظه
هرجا
با تمام عشق وجان
تنهای تنها
تورا میخواهم
ومن دانای دارندگی خویشم
فقط عشق خودم را میدانم
نمیدانم که دانایم
ولی نه
من فقط تو را میخواهم
و من فقط این را خوب میدانم
یه روز دیگه
یه روز دیگه
یه روز دیگه واسه دیدار
واسه رفع دلتنگی
چقد خوبه هستی
نمیدونم چی بگم
دوست دارم بهترینم
یه تفال
وصال او ز عـمر جاودان بـه
خداوندا مرا آن ده کـه آن بـه
بـه شمـشیرم زد و با کس نگفتم
کـه راز دوست از دشمن نهان بـه
بـه داغ بـندگی مردن بر این در
بـه جان او که از ملک جـهان بـه
خدا را از طـبیب مـن بـپرسید
کـه آخر کی شود این ناتوان بـه
گـلی کان پایمال سرو ما گشـت
بود خاکـش ز خون ارغوان بـه
بـه خـلدم دعوت ای زاهد مـفرما
کـه این سیب زنخ زان بوستان بـه
دلا دایم گدای کوی او باش
بـه حکـم آن که دولت جاودان به
جوانا سر مـتاب از پـند پیران
کـه رای پیر از بـخـت جوان بـه
شبی می‌گفت چشم کس ندیده‌ست
ز مروارید گوشـم در جـهان بـه
اگر چـه زنده رود آب حیات اسـت
ولی شیراز ما از اصـفـهان بـه
سـخـن اندر دهان دوست شـکر
ولیکـن گفـتـه حافـظ از آن به