نشنو از نی ، نی حصیری بی نواست
بشنو از دل ، دل حریم کبریاست
نی بسوزد خاک و خاکستر شود
دل بسوزد خانه ی دلبر شود
*** *** *** *** *** *** ***
وقتی از غربت ایام دلم می گیرد
مرغ امید من از شدت غم می میرد
دل به رویای خوش خاطره ها می بندم
باز هم خاطره ها دست مرا می گیرد.
ای آفتاب مهربانی سایه ات برسرمن
وقت بهارست خیزتابه تماشارویم
تکیه برایام نیست تادگر آیدبهار