باران! باران! دوباره باران! باران!
باران! باران! ستاره باران! باران
ای کاش تمام شعرها حرف تو بود:
باران! باران! بهار! باران! باران
می خواهمت چنانکه شب خسته خواب را
می جویمت چنانکه لب تشنه آب را
محو توام چنانکه ستاره به چشم صبح
یا شبنم سپیده دمان آفتاب را
بی تابم آنچنان که درختان برای باد
یا کودکان خفته به گهواره تاب را
بایسته ای چنانکه تپیدن برای دل
یا آنچنانکه بال پریدن عقاب را
حتی اگر نباشی٬ می آفرینمت
چونانکه التهاب بیابان سراب را
ای خواهشی که خواستنی تر ز خواهشی
باچون توپرسشی چه نیازی جواب را
سلام
یه سلام به خوشحالی اومدنت
یه سلام به خوشحالی بودنت
چه خوبه هستی
چند روز بیشتر نشد رفتنت
ولی
پر شدم از دلتنگی
ولی
دیگه برگشتی
چند تا شعر از قیصر پیدا کردم تقدیمت میکنم
سایه ات سایبان مهربان
وجودتوعین ماهیت است
چراباز بحث اصالت کنیم ؟
اگرعشق خودعلت اصلی است
چرابحث معلول وعلت کنیم ؟
خدایا
دلی آفتابی بده
که از باغ گلهاحمایت کنیم
رعایت کن آن عاشقی راکه گفت:
بیا عاشقی رارعایت کنیم
چه اشکال داردپس ازهرنماز
دورکعت گلی راعبادت کنیم
به هنگام نیت برای نماز
به آلاله هاقصد قربت کنیم
لبریزم از تو
مثل همیشه
مثل دیروزم
مثل امروزم
مثل فرداهام
لبریز از تو بودن
با توبودن
دلم تنگ شده
مثل همیشه
واسه سلامتی و شادی تو زنده ام و دعا میکنم
دوستت دارم
بهترین
تا همیشه